W zachodniej części Nekli, przy ulicy Poznańskiej, mieści się zespół dworski dawnych właścicieli nekielskiego majątku. Składa się on z pałacu, dawnej stajni-wozowni oraz otaczającego parku. Tuż obok parku znajduje się pozostałość po grodzie pierścieniowym z okresu wczesnego średniowiecza, a już na jego terenie, nad ciekiem wodnym zwanym dawniej Łęczynogą lub Łęczycą, a obecnie Kanałem Nekielskim, znajduje się kolejne grodzisko, tym razem stożkowate.
W 1861 r. Teodor Żółtowski zakupił od rodziny Skórzewskich dobra nekielskie. Z wielkim zapałem oddał się zawodowej pracy rolniczej na majątku. Swoje folwarki wyniósł do wysokiego poziomu gospodarczego. Dzięki temu mógł wybudować nową siedzibę ziemiańską. Dwór powstał około 1870 r. Wzniesiono go na osi parku z elewacją frontową w kierunku wschodnim. Jest to obszerny budynek murowany, podpiwniczony, na wysokiej granitowej podmurówce, posiada jedno piętro o urozmaiconych formach, gdyż złożony jest z brył o zróżnicowanych wysokościach. Część środkowa, frontowa dworu jest niższa, zawiera jedno wejście, z przodu którego znajduje się ganek. Po środku budynku góruje niewysoka wieżyczka. Cały obiekt prezentuje styl eklektyczny i nosi formy rozbudowanej willi włoskiej. Dwór służył jako obiekt mieszkalny dla rodziny Żółtowskich.
Od 1945 r. w pomieszczaniach dworu powstał punkt felczerski, przemianowany następnie na ośrodek zdrowia. Od 1948 r. swoje siedziby w obiekcie posiadały: biblioteka publiczna (do 2009 r.) oraz przedszkole gminne - od 1980 r. pod nazwą „Miś Uszatek” (do 2019 r.).
We wschodniej części parku dworskiego, po południowej stronie od bramy wjazdowej, znajduje się budynek dawnej stajni-wozowni pochodzący z początku XX w. Jest to budynek parterowy, murowany, nakryty dachem łamanym. Brama wjazdowa do powozów znajdowała się w części wschodniej. W latach 80. XX w. obiekt przebudowano na potrzeby Nekielskiego Ośrodka Kultury. Wówczas to wybito duże otwory okienne, w dawnych bramach umiejscowiono wejścia, wybito nowy otwór drzwiowy oraz od zachodu dostawiono przybudówkę.
W północnej części parku dworskiego znajdował się niegdyś dom dla ogrodnika i jego rodziny. Był to budynek parterowy z użytkowym poddaszem. Od strony południowej zabudowany był tzw. ogrodem zimowym, czyli oranżerią. W 1978 r. dom ogrodnika został przebudowany i nadbudowany jako blok z przeznaczeniem na mieszkania. W wyniku tego obiekt zatracił cechy zabytkowe.
Obiekty dworskie otacza piękny park krajobrazowy o powierzchni 17,33 hektara. Założony został w XVIII w. pierwotnie jako park o regularnym rozplanowaniu, czyli park francuski. Około połowy XIX w. przekształcony został na park krajobrazowy, czyli park angielski.
Na terenie parku znajduje się ponad 3500 drzew liściastych i iglastych oraz krzewów. 33 z nich mają powyżej 180 lat. To wyjątkowe okazy dębu, jesionu, lipy, graba czy olszy. Część z nich to pomniki przyrody: modrzew europejski, dęby, olcha czarna czy najstarsza w kraju grusza Józefinka, która ma ponad 200 lat. Dwór wraz z parkiem posiadają wartość dla dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego Nekli i wpisane są indywidualnie do rejestru zabytków.
